01.43 / 04.10.11
öyle bir kapan oldumki kendime bir adım atsam düşüyorum.. üşüyorum düşerken.. gelmeyeceğini beklediğim o deli saatte deli gibi titrerkende düşüyordum.. kapan oldum sonunda kendime.. sınırlarıma adını yazdım.. düşmek sınır dışı olmak.. sınır dışı olmak düşmek.. ikiside üşümek.. iki ucu boklu değnek...
korkularım oldu anlayamazsın.. ben anlatabilir miyim yaşamanın eşiğinde ölümlerden ölüm beğenmeyi..? anlayamazsın anlatanın kifayesiz kalışında, kelimelerini,.. kelimeleri kifayesiz kaldığında.. ve bir anlatamayanın, bir anlayamayanın olduğu deli saatler yalnızlık getirir.. yalnızlık üşütür.. yalnızlık çok üşütür.. yalnızlık deli üşütür...
ex-ante, siz şimdi böyle yalnızlık için matem tadında yazı yazmışsınız ya, biliyorum şimdi yeri değil ama... yalnızlık beni nedense hiç üşütmez, bilakis ısıtır diyeceğim. çünkü kendimi bildim bileli yalnızlığı çok severim. hatta kalabalıkta bile yalnız kalmayı beceririm. gerçekten.
YanıtlaSilhayallah.. nasılda hoş gelmişsinz tekrar da biraz geç farketmişim... 'zaman nasıl da geçmiş' diye bakıyorum bu satırlara... ne çok başlık altında dağılmışım(bir başlık altında toplanmak gerekirken)... ve bu mevzu bahiste 'yalnızlık bazen üşütür'ün bazen ânı düşedurmuş vakitten sanırım... :)
Sil